حضرت على علیه‏السلام در خطبه مذکور قرآن کریم را به عنوان شاخص معرفى مى‏کنند و مى‏فرمایند: به یقین بدانید قرآن آن نصیحت کننده و پند دهنده‏اى است که در ارشاد پیروان خود خیانت نمى‏کند و آن هدایت گرى است که گمراه نمى‏کند و گوینده‏اى است که در گفتارش دروغ نمى‏گوید و کسى با این قرآن ننشست و در آن تدبر و اندیشه نکرد مگر آن که چون از نزد آن برخاست هدایت و رستگاریش افزایش یافت و از گم راهى او کاسته شد. آن گاه حضرت مى‏فرماید:

با وجود قرآن حاکمیت آن بر جامعه، براى احدى نیازى باقى نمى‏ماند که برآورده نشود؛ زیرا قرآن کریم عالى‏ترین برنامه الهى براى زندگى موحدین است و خداى متعال عزت و رستگارى دنیا و آخرت پیروان این کتاب آسمانى را تضمین کرده است. بنابراین در صورتى که جامعه اسلامى ما فرامین و دستورات حیات بخش قرآن را به کار بندد و با ایمان به صدق وعده‏هایش آن را الگوى عمل خویش قرار دهد، قرآن تمام نیازهاى فردى و اجتماعى و مادى و معنوى جامعه را برمى آورد و جامعه اسلامى را از هر چیز و هر کس بى نیاز مى‏کند.
در مقابل، حضرت خطر جدایى از قرآن را گوشزد مى‏کنند و این فکر را که بدون قرآن، این ثقل اکبر الهى، بتوان مشکلات و نیازمندى‏هاى فردى و اجتماعى جامعه را برطرف کرد رد مى‏کنند و مى‏فرمایند: و لا لاحد قبل القرآن من غنى؛ هیچ کس بدون قرآن بى نیاز نخواهد بود و هرگز جامعه از قرآن مستغنى نخواهد شد؛ یعنى براى ایجاد جامعه‏اى بر پایه قسط و عدل و ارزش‏هاى اخلاقى و انسانى، اگر تمامى علوم و تجربه‏هاى بشرى به خدمت گرفته شوند و همه افکار و اندیشه‏ها بسیج گردند، بدون قرآن هرگز راه به جایى نخواهند برد. چرا که غنا و بى - نیازى براى کسى بدون قرآن میسر نمى‏شود. بر این اساس حضرت مى‏فرمایند:

بهبودى دردها و مشکلات خود را از قرآن بخواهید و در سختى‏ها و گرفتارى‏ها از قرآن چاره جویى کنید. سپس با خاطر نشان کردن بزرگ‏ترین بیمارى‏هاى فردى و اجتماعى، یعنى کفر و ضلالت و نفاق مى‏فرمایند راه درمان این دردها و مشکلات در قرآن موجود است و شما باید با مراجعه به قرآن کریم دردها و مشکلات خود را درمان کنید.
بنابراین باید اصول کلى و خطوط را از قرآن گرفت و با تبعیت از آن اصول کلى و استفاده از تجارب و تدبر و اندیشه، راه حل مشکلات را پیدا کرد. اگر با این بینش در صدد حل مشکلات برآییم به طور قطع، بر همه مشکلات، در تمام زمینه‏ها فایق خواهیم آمد؛ زیرا این وعده الهى است. خداى متعال مى‏فرماید: من یتق الله یجعل له مخرجا؛ هر کس تقواى الهى پیشه کند و-1- طلاق، 2. ? از دستورات خداوند سر پیچى نکند خداى متعال راهى براى نجات و خروج از مشکلات براى او فراهم مى‏سازد.