به نام خدا

نشانه هاى اخلاص
1- نداشتن انتظار تشکّر
قرآن الگوى اخلاص را کسانى مى داند که بعد از آنکه غذاى مورد نیاز خود را آن هم به هنگام افطار و در شب هاى پى درپى به محرومان جامعه (یتیمان ، اسیران و...) دادند، گفتند: ما از شما نه انتظار جزا و پاداش داریم و نه توقّع مدح و تشکّر.⁽²²⁵⁾ بنابراین ، اگر شخصى در برابر عملى که انجام مى دهد از مردم انتظار تعریف داشته باشد واگر کسى از کار او تشکّر نکرد پشیمان شود، اخلاص ندارد و لازم است در نیّت خود تجدید نظر کند.
2- مصونیّت از طوفان غرائز
نشانه دیگر اخلاص این است که عواطف وغرائز شخصى ، در حرکت انسان اثر نکند. امیرمؤ منان على علیه السلام هنگامى که در جنگ ، دشمن را بر خاک افکند تا او را به قتل برساند، دشمن به روى امام آب دهان پرتاب کرد. حضرت عصبانى شد وبه همین دلیل صبر کرد تا حالت طبیعى خود را به دست آورد، سپس دشمن را کشت وفرمود: صبر من به خاطر آن بود که در انجام فرمان خدا، عواطف و غرائز شخصى و عصبانیّتى را که به خاطر توهین به من دست داده بود، دخالت ندهم .
3- پشیمان نشدن
انسان با اخلاص از کارش پشیمان نمى شود، گرچه به هدفش نرسد و هیچ گاه احساس ناکامى نمى کند، زیرا هر کارى که انجام مى دهد براى خداست و اجر او محفوظ است ، بنابراین ، کارى به شکست و پیروزى ندارد و عقده اى نمى شود، زیرا ریشه تمام عقده ها ناکامى است و انسان با اخلاص هرگز ناکام نیست ، چون کام خود را از رضاى خدا و مقبول شدن نزد او مى گیرد و با خیال راحت زندگى مى کند.
پاسخ به چند شبهه
در پایان بحث شرک ، مناسب ، بلکه لازم است به برخى شبهات که بر علیه شیعیان و عقاید و اعمال آنها القا مى گردد پاسخ گفته شود.
اخیراً وهّابى ها، تبلیغات سوئى را بر علیه شیعه به راه انداخته و برخى اعمال شیعیان را شرک دانسته و آنها را مشرک معرّفى مى کنند. با صرف میلیون ها دلار وریال ، صدها کتاب بر علیه شیعه و معتقدات آنها تاءلیف و در حدّ وسیعى چاپ و در میان مسلمانان ، خصوصا در ایّام حج توزیع کرده اند.
وهّابى ها توسّل را شرک مى دانند، روضه خوانى و برگزارى مراسم جشن و عزا را بدعت مى دانند. به سلام ها و لعن هایى که در زیارتنامه ها وارد شده است معترضند. طواف به دور ضریح ائمه را بدعت مى دانند. و اعتراض مى کنند که چرا ((یاحسین )) مى گویید!
قبل از ورد به بحث ، تذکّر این نکته ضرورى است که فرق است میان وهّابى و سُنّى ، ما با برادران مسلمان خود از اهل سنت ، مساءله اى نداریم . تمامى مسلمانان همانند انگشتان یک دست هستند. هر چند انگشتان یک دست ، هر یک داراى خاصّیت و امتیازى است ، امّا همه در برابر تجاوز دشمن ، جمع شده و مشتى مى گردند بر سینه او.