به نام خدا

فطرت در قرآن
کلمه فطرت یک بار در قرآن آمده ، ولى آیات متعدّد در مورد امور فطرى است که در اینجا به برخى از آنها اشاره مى کنیم :
1- آیاتى مثل آیه (اشتروا الضلالة بالهدى )، آنان هدایت را دادند و گمراهى را خریدند. که معلوم مى شود انسان هدایتى فطرى داشته ولى آن را با گمراهى معاوضه کرده است .
2- آیاتى مانند آیه (نسوا اللّه )، خدا را فراموش کردند. که بیانگر این مطلب است که اعتقاد به خدا وجود داشته ولى آنها فراموش کرده اند.
3- آیاتى که از بازگشت به خویشتن سخن مى گوید. (یا ایها الّذین آمنوا علیکم انفسکم ) و (اءتاءمرون الناس ‍ بالبرّ و تنسون انفسکم )
4- آیاتى که ندامت و پشیمانى انسان را بیان مى کند. (یا ویلتى لیتنى لم اءتّخذ فلانا خلیلا)
5 - آیات ذکر و تذکّر، که در مورد یاد و یادآورى است . (و ذکّرهم بایام اللّه ) و (وذکّر فانّ الذکرى تنفع المؤ منین )
6- سؤ الاتى که قرآن از انسان مى کند. از طرح این سؤ الات معلوم مى شود که انسان در درون خود مطالبى را مى فهمد و مى شناسد. (هل یستوى الذین یعلمون و الذین لا یعلمون انّما یتذکّر اولوا الالباب )
7- آیاتى که مى گوید: کجا مى روید؟ (انّى تؤ فکون )⁽ این آیات بیانگر این است که انسان همانند ظرف خالى نیست که از بیرون پر شود، بلکه داراى اندوخته ها و ذخایر درونى است .
8 - آیاتى که مى گوید: انسان بر نفس خودش آگاه است . (بل الانسان على نفسه بصیرة )
9- آیات عهد و پیمان و میثاق انسان با خدا. (اءلم اءعهد الیکم یا بنى آدم )سؤ ال : اگر اعتقاد به خدا فطرى است ، چرا عدّه اى به دین و خدا معتقد نیستند؟
پاسخ : دین فطرى است ، لکن ممکن است برخى در شناخت سرچشمه هستى اشتباه کنند، مانند نوزادى که در جستجوى شیر و در صدد یافتن سینه مادر براى مکیدن است ، ولى به جاى آن پستانک مى مکد.
علاوه بر آنکه امور فطرى گاه ممکن است تحت الشّعاع امور دیگر واقع شود.