به نام خدا

.

امام صادق علیه السلام آه در یک مهمانى شرآت فرموده بودند، یکى از مهمانها از صاحبخانه با

اشاره آب طلبید. او هم شرابى آورد.

جلسه اى آه در آن شراب بنوشند، » : حضرت به محض آنکه متوجه شد، مجلس را ترک آرد و فرمود

نه تنها نباید خورد آه باید آن جلسه را ترک آرد تا دیگران بفهمند آه شراب خوارى آارى زشت

(54 / بحار، ج 79 ، ص 141 ) )«. است

در تاریخ نوشته اند: اسامة بن زید آه در زمان رحلت رسول خدا صلى الله علیه وآله فرمانده جنگ

شد و در آن هنگام جوانى هیجده ساله بود، روزى به خدمت مولى امیرالمؤمنین علیه السلام

شرفیاب شد و از حضرت آمک خواست. امام فرمود: من آمک نم ىآنم. او گفت: من همان اسامه،

صحابى نزدیک رسول خدایم. فرمود: درست است؛ اما به یاد دارى آه وقتى ما با معاویه درگیر

بودیم، تو ساآت نشستى. سکوت تو گناه بود؛ اگر چه با معاویه نبودى، اما با سکوتت وى را

همراهى آردى.

یکى از نمایندگان » . بنابراین، منطق سکوت و در عین حال سلامت از گناه، منطق صحیحى نیست

مجلس در قبل از انقلاب اسلامى، خدمت امام امت (ره) رسید و گفت: قانونى مى خواست تصویب

شود آه ضد اسلام بود من رأى ندادم. امام با عصبانیت فرمودند: آافى نبود. باید داد و فریاد به راه

«. مى انداختى و مجلس را ترک مى آردى

بنابراین، خوبها نباید در برابر انحرافات سکوت آنند. اگر خوبها به میدان بیایند، فضاى آلوده را تغییر

مى دهند؛ براى مثال، اگر همه خوبها اول ظهر اذان بگویند، فضا بکلى دگرگون م ىشود.