به نام خدا

عکس العمل حیوانات در برابر خطرها

مسأله هشدار و اخطار و یا فریاد در برابر خطرها و انحرافها، مخصوص انسانها نیست. در قرآن

مى خوانیم: همین آه مورچه اى دید حضرت سلیمان با لشکرش در حرآتند، فریاد زد و به سایر

مورچگان گفت: به لانه هاى خود بروید تا پایمال آنان نشوید) حَتّى اِذا اَتَوْا عَل ى وادِ النَّمْلِ قالَتْ نَمْلَةٌ

( یا اَیُّها النَّمْلُ اُدْخُلُوا مَساآِنَکُم لایَحْطِمَنَّکُم سُلَیمانُ و جُنُودُه و هُم لایَشْعُرونَ. نمل / 18

و همین آه هدهد در پرواز خود از فضاى آشور سبا متوجه انحراف مردم شد و دریافت آه مردم

خورشید پرستند، نزد حضرت سلیمان آمد و با ناله خود، از این انحراف شکایت آرد) وَجَدْتُها و قَومَها

( یَسجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللّه ...نمل/ 24

بنابراین، فریاد در برابر انحراف و دلسوزى براى دیگران، نه تنها مسأل هاى فطرى براى انسانهاست،

بلکه ریشه غریزى در حیوانات دارد؛ لذا اگر گفته شود آه انسانِ بى تفاوت از حیوان پست تر است،

سخن گزافى نباشد، البته مسؤولیت همه مردم نسبت به امر به معروف و نهى از منکر یکسان

نیست؛ بلکه وظیفه علما و دولتمردان از دیگران بیشتر است)