به نام خدا

[مدح و تزکیه خود و مدح و تزکیه مردم روبروى ایشان‏]

مدح و تزکیه خود و مدح و تزکیه مردم روبروى ایشان نمودن در صورتى که هیچ دروغ در میان نباشد. و این هر دو مذموم است، چنانچه فرمود: فَلا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ‏ 232 (نجم) و فرمود: أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یُزَکُّونَ أَنْفُسَهُمْ بَلِ اللَّهُ یُزَکِّی مَنْ یَشاءُ 233 و معصوم فرمود: حثّوا فى وجوه المدّاحین التّراب: 234 خاک بپاشید به صورت کسانى که رو به رو مدح شما کنند زیرا که شخص به خود مغرور شود.

و استاد بزرگوار شیخ مرتضى اعلى اللّه مقامه نمى‏گذاشت که شعراء در حضور او قصیده مدح او بخوانند. با آنکه کى توان از صدق تجاوز نکرد، بلکه در مدح خود ریا آید و در مدح دیگران کذب و نفاق و طمع. کم کسى است که در اظهار دوستى و اخلاص دروغ نگوید.