به نام خدا

خلف وعده

مراد این است که در حین وعده مقصودت این باشد که وفا کنى و بعد پشیمان شوى و هر چند اکثر علماء ظاهرا این را حرام ندانند و لکن احدى را شک و ریب در قبح و زشتى او نیست و اخبار در مذمت او بسیار است و اطفال بى‏تمیز نیز به قبح او برخورده‏اند. ندیده‏اى که اگر به ایشان در وعده تخلف کنى گویند تونگفتى که من چنین خواهم کرد؟ فافهم.

پس اى عزیز تا توانى به طور جزم وعده مده و خود را در گرو زبان مگذار. و گفته‏اند که خاتم (ص) وعده جزمى نمى‏داد و به لفظ عسى ادا مى‏فرمود. و از خدا یاد بگیر با آنکه چیزى از علم و قدرت او بیرون نیست و مع ذلک ببین که چقدر وعده‏هاى خود را به لفظ عسى فرموده مثل: وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صالِحاً وَ آخَرَ سَیِّئاً عَسَى اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ‏ 228 که در توبه است و مثل: عَسَى اللَّهُ أَنْ یَجْعَلَ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَ الَّذِینَ عادَیْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً 229 که در ممتحنه است و حضرت کلیم فرمود: لَعَلِّی آتِیکُمْ مِنْها بِقَبَسٍ‏ 230 (طه) و هم فرمود عَسى‏ رَبُّکُمْ أَنْ یُهْلِکَ عَدُوَّکُمْ‏ 231 (اعراف) و آیات بسیار است. و اگر در حین وعده مقصودش وفا نباشد آن صرف کذب است و شبهه در حرمت آن نیست.