به نامخدا

آبروی انسان محترم است

اینها با موازین اسلامی وفق نمی‏دهد . چرا انسان اینجور باشد ؟ ! در
حدیث است که هر کسی اختیار هر چیزش را داشته باشد ، اختیار آبرویش را
ندارد . کسی حق ندارد که آبروی خودش را جلوی مردم بریزد ، بگوید مال‏
خودم است ، من دلم می‏خواهد آبرویم را بریزم ، به شما چه کار ؟ ! مخصوصا
حیثیت و آبروی مذهبی . اساسا هر مسلمانی یک سرمایه است برای اسلام .
اگر آقای زید یک مسلمان واقعی است ، بگذار جامعه بفهمد و او را بشناسد
، البته محضا لله نه برای ریا . محضا لله تظاهر بکند به مسلمانی خودش ،
یعنی به آنچه که واقعا معتقد است و عمل می‏کند ، متظاهر هم باشد تا جامعه‏
بفهمد که چنین فردی از خودش دارد . این معنی ندارد که مسلمانها ، مسلمان‏
باشند ولی جامعه نشناسد که اینها مسلمانند و به عنوان یک مسلمان به آنها
ارادت نداشته باشد . بعد بچه‏ها که می‏آیند ، چشمشان را باز می‏کنند و به‏
ظاهر قضاوت می‏کنند ، می‏گویند آقا این حرفها دروغ است ، مسلمانی وجود
ندارد . نه ، « محبوبة فی ارضک وسمائک » . کاری بکن که در زمین - یعنی‏
پیش خلق تو - و در آسمان محبوب باشم ، هر دو جا ، ( اگر انسان در زمین‏
محبوب باشد و در آسمان ملعون ، که دیگر خیلی بد می‏شود . می‏شود یک آدم‏
ریاکار و متظاهر ) ، با حقیقت باشم که تو مرا دوست داشته باشی ، و
حقیقت داشتن من را مردم هم بشناسند که مردم نیز مرا دوست داشته باشند .
عامل دیگر اصلاح و تربیت ، جهاد است ، و به طور کلی شدائد و مشقات ،
اعم از شدائد و مشقاتی که بدون اختیار و انتخابانسان به سراغ انسان می‏آید که جنبه اختیاری‏اش مربوط می‏شود به عکس‏العملی‏
که انسان در مقابل آن شدائد ایجاد می‏کند ، و بالاتر از این ، شدائدی که‏
خود شدائد را هم انسان انتخاب می‏کند .
انسان یک موجود عجیبی است . اشتباه است اگر ما خیال بکنیم فقط یک‏
عامل در دنیا وجود دارد که انسان را اصلاح می‏کند . انسان ، قسمتهای مختلفی‏
دارد که هر قسمتش یک عامل اصلاح دارد . مثلا همین محبت اولیای خدا خیلی‏
عامل عجیبی است ولی آیا محبت اولیای خدا می‏تواند جانشین همه عاملهای‏
دیگر بشود ؟ یا یک خامیها و یک غنچگی‏ها در انسان هست که آن غنچه‏ها را
دیگر این عامل نمی‏تواند تبدیل به گل بکند و عامل دیگری می‏خواهد .