چهره حکومت مهدى علیه السلام از دیدگاه نهج البلاغه‏

حضرت امیر مؤمنان على علیه السلام خبر داده که در آینده مردم و اهل دنیا به ما رو مى‏آورند و سرانجام به در خانه ما زانو خواهند زد حضرت مى‏فرماید:

لَتَعْطِفَنّ الدُّنیا عَلَینا بَعْدَ شِماسِها عَطْفَ الضَّرُوسِ على‏ وَلدِها. و تلا عقیب ذلک:

«وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ».نهج البلاغه قسمت قصار، حکمت 209 و آیه ذیل حدیث، سوره قصص آیه 5.

دنیا پس از چموشى همچون شترى که از دادن شیر به کسى که او را مى‏دوشد

خوددارى مى‏کند و شیر را براى بچه خود نگه مى‏دارد به ما خانواده روى مى‏آورد و سپس این آیه را تلاوت نمودند، مى‏خواهیم بر مستضعفین زمین منّت بگذاریم و آنها را پیشوایان زمین و وارثان آن قرار دهیم.

موضع مولایمان على علیه السلام در زمان حیات و شهادتش با الآن خیلى تفاوت کرده، آن‏روز جنازه حضرت را مخفیانه دفن مى‏کنند که مبادا به جنازه و قبر حضرت جسارتى شود، امّا امروز دانشمندان مسیحى همچون جرج جرداق و دانشمندان مادّى هم چون شبلى شمیل مدیحه سراى حضرت مى‏باشند. اگر آن روز ریحانه پیامبر صلى الله علیه و آله را به همراه فرزندان و اصحاب با وفایش با لب تشنه سر از بدنشان جدا ساختند، امروزه میلیونها نفر در اطراف و اکناف جهان به او عشق مى‏ورزند و حتى عدّه‏اى از غیر مسلمانان متوجّه عظمت و جلالت حضرت شده‏اند، تا جائى که با نذر و توسّل به ایشان از خداوند حاجات خود را مى‏گیرند.

اگر آن روز امام صادق علیه السلام را نشناختند و با آشکار نمودن چهره‏اى همچون ابو حنیفه بر چهره حضرتش پرده و حجاب افکندند، امروز علم و دانش شاگردان امام صادق در روایات و احادیث واصله از ایشان چشم خردمندان و دانشمندان را خیره نموده است.

و امّا در رابطه با کلام على علیه السلام پیرامون کیفیّت حکومت حضرت مهدى علیه السلام مراجعه شود به خطبه 126 نهج البلاغه که تمام شارحین نهج البلاغه متفقاً مى‏گویند:(فرازهائى از این خطبه به عصر ظهور حضرت قائم علیه السلام و) گرچه اصل خطبه‏به‏حوادث مهمّ آینده مربوط است. امّا بخشى از فرازهاى آن اختصاص به عصر ظهور حضرت مهدى علیه السلام دارد.

در این کلام حضرت با اشاره به چهار خصوصیت و ویژگى مهمّ حکومت حضرت مهدى علیه السلام مى‏فرماید: یَعْطِفُ الْهَوى‏ عَلَى الْهُدى‏ إذا عَطَفُوا الْهُدى‏ عَلَى الْهَوى‏ وَیَعْطِفُ الرَّأىَ عَلَى الْقُرآنِ إذا عَطَفُوا الْقُرآنَ علَى الرَّأیِ... فیُرِیکُم کَیْفَ عَدْلُ السِّیرةِ ویُحِیى مَیِّتَ الکِتابِ وَالسُّنَّةِ.

اوّل: خواسته‏هاى دل و هوى و هوس‏ها را به سوى هدایت الهى سوق مى‏دهد بعد از آن‏که مردم، هدایت الهى را و تعالیم اصیل اسلامى را تحت الشعاع خواسته‏هاى دل خود قرار داده‏اند. اکنون گروهى نه فقط به دنبال خواستهاى دل حرکت مى‏کنند و از آن متابعت مى‏نمایند، بلکه به هوى و هوس‏هاى نفسانى خود رنگ دین و خدا و اسلام مى‏زنند و پیروى از نفس اماره را به‏عنوان (اله) تلقّى مى‏کنند پروردگار به پیامبر اکرم خطاب مى‏کند و مى‏فرماید: «أَ رَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ أَ فَأَنْتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلًا». فرقان: 43.

(آیا دیدى کسى را که هواى نفس خود را معبود خویش قرار داده؟! آیا تو مى‏توانى او را هدایت کنى؟)

حضرت استاد بزرگوار آیت حق، شیخ مرتصى حائرى قدس سره این آیه را براى شاگردان خود مى‏خواند و مى‏فرمود: کسى‏که خواستهاى دل خود را رنگ خدائى زده و آن‏را دین و صراط مستقیم تصوّر مى‏کند، هیچ کسى او را نمى‏تواند به راه راست سوق دهد حتّى نفس گرم شخص شخیص حضرت ختمى مرتبت صلى الله علیه و آله نیز در او اثرى نمى‏گذارد، اگر این حالت در یک فرد پیدا شود این‏گونه از حق و حقیقت دور مى‏گردد، پس آن گاه که جامعه به این صورت در آید چه مى‏شود؟! از این کلام مولى على علیه السلام استفاده مى‏شود که قبل از ظهور وضع جامعه مسلمین در چنین شرایطى قرار مى‏گیرد و حضرت با ظهور خود، هدایت الهى و احکام اصیل اسلامى را حاکم مى‏کند و خواستهاى دل را به سوى هدایت‏ها و ارشادها سوق مى‏دهد.