استغاثه به حضرت مهدى علیه السلام‏

سوّم: از وظائف ما شیعیان در زمان غیبت این است که توجّه داشته باشیم در پشت پرده غیبت، امام و اربابى داریم که خداوند توانائى‏هاى زیادى در اختیارش گذارده و او مى‏تواند خاک را به نظر کیمیا کند و داراى مقامى هست که با یک دعا و توجّه مى‏تواند تحول و انقلابى در جامعه و خانواده و یا افراد ایجاد کند و با تمام این توانایى‏ها مانند آباء ارجمند و جدّ بزرگوارش پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله، هم کریم است و هم نسبت به مؤمنین رئوف و مهربان. لذا جا دارد که در مواقع اضطرار و پریشانى‏ها از آن بزرگوار استغاثه نموده وکمک بگیریم. در مباحث گذشته‏ اشاره کردیم که اولًا استغاثه هرگز با توحید منافاتى ندارد و ثانیاً: افراد زیادى در طول تاریخ اسلام در این خانه را زدند و جواب مثبت گرفتند که به یکى، دو مورد اشاره نمودیم و ثالثاً: همین ظهور و بروز کرامات و معجزات و دادرسى از بیچارگان و درماندگان دلیل واضحى بود براى اثبات وجود حضرت مهدى ارواحنا فداه.

آنچه را که در این مقام مى‏خواهیم مطرح کنیم این است که ما شیعیان و پیروان مکتب اهل بیت در زمان غیبت از چنین شخصیت والائى براى حلّ مشکلات غفلت نکنیم و مبادا به هر سوئى برویم و هر درى را بکوبیم و دست نیاز پیش هر کسى دراز کنیم، جز درب خانه آن امام رئوف و رحیم.

دو حدیث ارزنده‏

پیش‏تر اشاره کردیم که در رجال کشى‏ نقل مى‏کند: رمیله‏ که یکى از اصحاب امیر المؤمنین علیه السلام بوده مى‏گوید: تب شدیدى بر من عارض شد. چون روز جمعه احساس کردم مقدارى سبکتر شده‏ام و تبم کاهش یافته با خود گفتم: چیزى بهتر از این نیست که غسل کنم و به نماز جمعه که به امامت حضرت على علیه السلام منعقد مى‏شود بروم، این کار را انجام دادم و به مسجد رفتم، امّا همین که حضرت به منبر رفت، تبم، شدید شد و حالم مجدّداً دگرگون شد، بعد از نماز حضرت هنگام خروج از مسجد، متوجّه من شد و فرمود:

ناراحتى چه شده؟ وضع بیمارى خودم را برایش بازگو کردم. حضرت فرمود: مؤمنى نیست که مریض شود و محزون گردد مگر این‏که ما نیز مریض و محزون مى‏شویم و مؤمنى نیست که دعا کند، مگر این‏که ما براى او (آمین) مى‏گوئیم و از خداوند، استجابت دعاى او را خواستار مى‏شویم و مؤمنى نیست که ساکت و خاموش باشد مگر اینکه مابراى او دعا مى‏کنیم. عرض کردم: آیا این لطف و بزرگوارى شما تنها شامل حال کسانى مى‏شود که در این شهر به سر مى‏برند؟ (اشاره به این‏که این توجه شما مخصوص همین اطرافیان و آشنایانى است که دور شما را گرفته‏اند؟) و یا عمومیّت دارد و شامل همه اهل ایمان است؟ حتى آنهایى‏که در شرق و غرب زمین زندگى مى‏کنند، حضرت فرمود: (یا رُمَیْلَةُ، لَیْسَ یَغِیبُ عَنَّا مُؤمِنٌ فِی شَرْقِ الْارْضِ وَلا فِی غَرْبِها) اى رمیله! هیچ مؤمنى در شرق و غرب زمین نیست که از دیدگاه و منظر ما مخفى باشد.

و نیز پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله به ابُوالْوَفاء فرمود: هرگاه در کار خود درمانده شدى، استغاثه کن به حضرت حجة علیه السلام که او تو را درمى‏یابد و او فریاد رس و پناه دهنده است براى هر کسى که به او استغاثه کند.

همچنین از وجود مبارک مهدىِ آل محمّد نقل شده که مى‏فرماید: انّا غیرُ مُهملینَ لِمراعاتِکم ولا ناسین لِذِکْرکم،ما توجه خودمان را از شما برنمى‏داریم و شما را فراموش نمى‏کنیم.

با وجود لطف و بزرگوارى این بزرگان و ذات حضرت بقیة اللَّه اعظم حیف است که شیعیان مضطر و گرفتار از این آستان کرم غافل شوند و از فیض آن بى‏بهره بمانند.

در استغاثه به امام زمان (عج) آمده: دو رکعت نماز بخوان و برو زیر آسمان رو به قبله بگو: سَلامُ اللَّهِ الْکامِلُ التَّامُ الشَّامِلُ وَصَلَواتُه الدَّائِمَةُ وَبَرَکاتُهُ الْقائِمةُ التامَة عَلى‏ حُجّةِ اللَّهِ وَوَلِیّهِ فِی ارْضِهِ وَبِلادِهِ، وَخَلِیفَتِهِ عَلى‏ خَلْقِهِ‏، تا آخر دعا.

با اعمال زشت خود امام زمان را نیازاریم‏

چهارم: یکى از مسائلى که لازم است صاحبان ایمان در زمان غیبت رعایت نمایند و نسبت به آن دقیق و محتاط باشند این است که کارى نکنند که قلب ولى اللَّه اعظم آزرده شود و ایشان مغموم و آزرده خاطر گردند، زیرا روایات فراوانى داریم که دلالت مى‏کند بر این‏که تمامى اعمال و کردار ما به محضر امام علیه السلام عرضه مى‏شود و ایشان از تمامى اعمال ما با خبر است و طبیعى است که وقتى اعمال زشت و یا گناه و معصیتى را از شیعیان خود و کسانى که دم از علاقه و محبت او مى‏زنند، مى‏نگرد، خاطر ایشان مکدّر مى‏شود.

در روایتى به نقل از امام صادق علیه السلام آمده است که ایشان خطاب به یاران خود فرمود: چرا پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله را اذیت و آزار مى‏کنید؟ عرض شد: چگونه ما پیامبر را ناراحت مى‏کنیم؟ (و حال آن‏که سال‏هاست از بین ما رفته و رحلت فرموده‏اند).

حضرت فرمود: مگر نمى‏دانید اعمال شما عرضه مى‏شود بر ایشان و هرگاه با اعمال زشت شما برخورد کند و از آنها آگاه گردد، ناراحت مى‏شود؟ پس تلاش کنید که موجب خرسندى پیامبر شوید.

اینجاست که زنگ خطر براى دوستان امام زمان به صدا در مى‏آید که مبادا با نِفاق و مکر و حیله خودمان و یا سهل انگارى در نماز و بى‏مبالاتى در حفظ حجاب و... دل آن یگانه محبوب را آزرده کنیم و در عین حال فریاد برآوریم که‏ (عَجِّلْ عَلى‏ ظُهورِکَ).

یکى از دوستان روحانى‏ مى‏فرمودند: وقتى که عالم جلیل القدر، میر جهانى قدس سره‏به اصفهان منتقل شد، بنده گاهى به خدمتشان مى‏رسیدم تا از ایشان بهره‏مند شوم، یک‏بار که خدمتشان رسیدم، فرمودند: شبى در عالم رؤیا حضرت صدیقه کبرى علیها السلام را دیدم، به من فرمودند:

گرچه ناراحتى‏هاى حضرت مهدى علیه السلام علل مختلفى دارد همچون سلطه ظالمین بر عدّه‏اى ضعیف و بى‏پناه، شیوع انواع گناه‏ها و معاصى در جوامع بشرى و فرا نرسیدن زمان فرج وو، امّا یک علت ناراحتى حضرت که مى‏توان گفت قلب ایشان را در فشار قرار مى‏دهد این است که دوستان و کسانى که عشق و علاقه به ائمه اطهار و به‏خصوص به ولىّ اللَّه اعظم دارند، چرا باید آلودگى به گناه و یا بى‏اعتنائى به واجبات داشته باشند؟!