آن که در ارتباط بى تکلیف و بى قیاس خود با پروردگارش درست بیندیشد، دریابد که صلوة سبب مشاهده است و مشاهده محبوب قرة عین محب است، لذا رسول الله صلى الله علیه و آله فرمود «: جعلت قرة عینى فى الصلوة».

زیرا که صلوة مناجات بین حق تعالى و عبد اوست، و چون صلوة مناجات است ذکر حق است، و ذاکر حق همنشین حق است و حق جلیس اوست، و کسى که جلیس ذاکر خود است او را مى بیند والا جلیس او نیست، لذا وصى علیه السلام فرمود:

«لم اعبد ربالم اره».

پس صلوة مشاهده و رؤیت است، یعنى مشاهده عیانى روحانى و شهود روحى در مقام جمعى است، و رؤیت عینى در مظاهر فرقى است.

به عبارت اخصر: مشاهدة در مقام جمعى است، و رؤیت در مظاهر فرقى.

پس اگر مصلى صاحب بصر و عرفان نباشد که نداند حق تعالى براى هر چیز و از هر چیز متجلى است،حق را نمى بیند.