تفسیر آیه 38 سوره نحل و در زنده شدن یاران امام زمان علیه السّلام‏

ابو بصیر مى‏گوید: به امام صادق علیه السّلام عرض کردم: مقصود از این آیه: وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمانِهِمْ لا یَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ یَمُوتُ بَلى‏ وَعْداً عَلَیْهِ حَقًّا وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ‏ چیست؟ فرمود: اى ابو بصیر! این آیه چه مى‏گوید؟ عرض کردم: همانا مشرکان مى‏پنداشتند و براى پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم سوگند به هم مى‏خوردند که خدا مرده‏ها را زنده نکند. حضرت علیه السّلام فرمود: مرگ بر کسى که چنین سخنى مى‏گوید. از آنها بپرس که مشرکان به لات و عزى سوگند مى‏خوردند یا بخدا؟ عرض کردم: قربانت گردم تو معناى آن را به من بفهمان. او مى‏گوید: حضرت علیه السّلام به من فرمود: اگر چنانچه امام قائم علیه السّلام، از ما ظهور کند، خداوند جمعى از شیعیان ما را براى او زنده گرداند، که شمشیرهایشان را حمایل مى‏کنند، و این خبر، به گروهى از شیعیان ما رسد که هنوز نمرده‏اند، و به آنها گویند که فلانى و فلانى و فلانى، زنده شده‏اند و از گور در آمده‏اند و اکنون، در خدمت امام قائم علیه السّلام هستند، و این خبر به مردمى از دشمنان ما برسد، و آنها گویند که: این گروه شیعیان چه دروغ پردازند! امروز هم که حکومت شماست باز هم دروغ مى‏گویید، نه بخدا اینها زنده نشدند و تا روز قیامت زنده نشوند. حضرت علیه السّلام فرمود: خداوند سخن آنها را حکایت کرده است  .