بسم رب الشهداءوالصدیقین

طلب یاری از خداوند

اوج رحمت خداوند به بنده اش در این آیه پیداست.

سوره بقره آیه 186:

وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ 

فَلْیَسْتَجِیبُواْ لِی وَلْیُؤْمِنُواْ بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ

در این آیه هفت بار خداوند می گوید خودم…

بی واسطه مهربانی را به اوج می رساند.

پادشاهی که گدایی را هفت بار با صمیمانه ترین حالت به خودش میخواند…

          عِبَادِی ….

بنده من

           عَنِّی …..

از من

         فَإِنِّی قَرِیبٌ…..

پس من نزدیکم

            أُجِیبُ

اجابت می کنم من

            إِذَا دَعَانِ….

وقتی من را می خواند

          فَلْیَسْتَجِیبُواْ لِی

پس طلب جواب کنند ازمن

         وَلْیُؤْمِنُواْ بِی

در حالی که ایمان دارند به من

پس باید …باید ….باید …از من…طلب جواب کنی….این امر است. امر موکد…

          فَلْیَسْتَجِیبُواْ لِی

باید از من طلب جواب کنند؛ آن هم با چه حالی؟ در حالی که به من ایمان داری …

          وَلْیُؤْمِنُواْ بِی

ایمان داشته باش که می شنومت. ایمان داشته باش که من نزدیکم به تو …

          فَإِنِّی قَرِیبٌ...