بسم رب الشهداءوالصدیقین

وظیفه‌ ی مهم والدین درباره‌ی دوستان 

­با توجه به این‌که نیاز به دوستی و دوستان یکی از نیازهای مهم کودکان است و جای خالی این نیاز را چیز دیگری پر نمی‌کند، والدین می‌توانند در این باره، نقش مؤثری داشته باشند؛ مثلاً روابط دوستانه یا خانوادگی یا شغلی والدین با افراد خاص و محله‌ای که برای زندگی خود انتخاب می‌کنند و مدرسه‌ای که فرزندان را در آن نام‌نویسی می‌نمایند و جاهایی که برای گردش و تفریح و.. می‌روند، همه و همه، در شکل‌گیری دوستی‌های دختران کودک و نوجوان با افراد معین اثر عظیمی می‌گذارد، علاوه بر این، هشیاری و دقّت والدین در امور فرزندان خویش و افرادی که فرزندانشان با آن‌ها در تماس هستند و برخوردهای مشفقانه و خردمندانه‌ای که در این باره با دخترانشان می‌کنند، آنان را هدایت می‌کنند که چگونه دوستانی پاک و متعهد و تلاشگر انتخاب کنند و از دوست‌نمایانی که تباه کننده‌ی زندگی آن‌هاست دوری گزینند[1].

لقمان حکیم فرزندش را به انتخاب دوست تشویق می‌کرد و می‌فرمود: «یا بُنیّ؛ استکر ّ من الأصدقاء و لا تأمن من الأعداء، فانّ الغلّ فی صُدُورِهم مثلُ الماء تَحْتَ الرمادِ»[2]: فرزندم بر تعداد دوستان خود بیفزا و از دشمنان در امان مباش، زیرا کینه در سینه‌هایشان همانند آب خاکستر است».

و همچنین می‌فرمود با دوستان خود رابطه‌ی خود را حفظ کن: «یا بنیَّ: کن عبداً اللأخیار و لا تَکُن ولداً للأشرارِ»[3]: «فرزندم! بنده‌ی خوبان باش نه فرزند اشرار».

امام صادق(ع) در پرهیز کردن از دوستان ناباب فرمود: «قالَ لی أبی یا بنیَّ، من یصحَبُ صاحبَ السوء لا یَسلم»[4]: «پدرم به من فرمود: فرزند! هر که با مرد پلید دوست و همنشین شود، ایمنی و آرامش پیدا نمی‌کند».

امام علی(ع) به امام حسین(ع) فرمود: «و من خالطَ الأتدالَ حقِّر»[5]: «و هر که با فرومایگان معاشرت کند پست و حقیر می‌شود».

و به امام حسن(ع) فرمود: «صُحبةُ الجاهلُ شومٌ»[6]: «همنشینی با جاهل، نحس و بی‌برکت است».