بسم رب الشهداءوالصدیقین

مشارکت هدفمند دختران در جامعه 

حضور و مشارکت مستمر، فعال و هدفمند دختران در اداره‌ی امور جامعه، از عمده‌ترین پیش‌نیازهای رشد فکری و فرهنگی بانوان و ریشه‌کن نمودن نگرش تحقیرآمیز علیه آنان به‌شمار می‌آید که می‌بایست مورد توجه جدی بانوان و متولیان وکارگزاران کشور قرار گیرد. همان‌طور که قبلاً اشاره شد، بسیاری بر این عقیده‌اند که براساس دستورات و ارشادات دین مبین اسلام و ملزومات زندگی زناشویی، زنان و دختران می‌بایست در چارچوب خانه و خانواده به فراهم ساختن زمینه‌ و شرایط آسایش و آرامش افراد مذکور خانواده محدود و از آثار سودمند و سازنده‌ی حضور در اجتماع محروم بمانند. در حالی که خالق هستی، انسان را براساس قانون خلقت، موجودی اجتماعی و مدنی الطبع آفریده و رشد و شکوفایی استعدادها و توانایی‌های بالقوه‌ی او را به حضور هدفمند و سالم در عرصه‌های مختلف اجتماع موکول فرموده است؛ چرا که تعامل و تضارب افکار و اندیشه‌ها که از عوامل مهم و مؤثر رشد و تعالی فکری، علمی و اجتماعی به‌شمار می‌رود، تنها در سایه‌ی حضور و مشارکت در جامعه پدید می‌آید. بدون حضور در حوزه‌ی فعالیت‌های اجتماعی، چگونه می‌توان از امکانات عمومی و ثروت‌های ملی اعم از دانشگاه‌ها، ورزشگاه‌ها و گردشگاه‌ها و مراکز علمی و فرهنگی بهره‌برداری نمود؛ باورهای غلط فرهنگی و نگرش تبعیض‌آمیز به دختران، انحصاری نمودن بسیاری از فعالیت‌های اجتماعی از سوی مردان، معاف بودن افراد مذکور خ انواده از انجام کارهای داخل خانه و عدم اعتماد به‌نفس در بین برخی بانوان، از موانع عمده‌ی مشارکت بانوان در اصل اداره‌ی امور جامعه است که می‌بایست فارغ از مسائل جنسیتی و یا در نظر گرفتن توانایی‌های شایستگی‌های زنان، عرصه‌ی فعالیت‌های اجتماعی را بیش از پیش برای آنان نیز فراهم ساخت[1].

البته نباید فراموش کرد که مشارکت زنان و دختران در جامعه را باید به‌گونه‌ای فراهم ساخت که لطمه‌ای به پویایی و پایداری کانون خانواده وارد نماید. در این صورت نه تنها این توهم که زنان می‌باید یا در محیط خانه محبوس شوند و یا حضوری غیر فعال، درجه دوم و ابزاری در اجتماع داشته باشند، از میان خواهد رفت، بلکه هم‌دوش مردان ضمن مشارکت فعال و سودمند، در اداره‌ی امور جامعه، از تربیت و تزکیه‌ی فرزندان و ایجاد فضایی آرام، عاطفی و صمیمی در محیط خانه و خانواده نیز غافل نخواهند بود[2].