بسم رب الشهداءوالصدیقین
پارهای از نشانهها نظیر هیجانپذیری بیشتر و سریعتر در زنان، زود به گریه افتادن و اشک ریختن و زود خندیدن آنان، دلسوزی فراوان دختران هنگام دیدن و شنیدن حوادث دلخراش، از عاطفیتر بودن دختر حکایت دارد. برخی از آیات و روایات نیز این مسئله را تأیید میکند. همچنین نقش مادری و انجام کارهایی نظیر حضانت و تربیت فرزند که به عاطفه، دلسوزی و شکیبایی فوقالعاده نیازمند است، شاهد دیگری بر وجود این روحیه در زنان است. روانشناسان نیز با استناد به نشانههای یاد شده و انجام برخی آزمایشها، به این مطلب که زن از مرد عاطفیتر است، اذعان کردهاند. تجربهی وجدانی زنان نیز حاکی از افزونی عاطفه در آنان است و با همهی اشتراکهایی که زن با مرد دارد، در این خصیصه از مرد ممتاز گشته و با وی متفاوت است[1].
نکتهی دیگر این است که عاطفیتر بودن زن، به نوع آفرینش او برمیگردد، نه بر فرهنگ حاکم بر جوامع و نه نتیجهی آموزشهای نابرابر در خانواده و سازمانهای آموزشی رسمی کشورها و تحمیل روحیهی عاطفی و احساسی بر دختر و زن و روحیهی قوی بر مرد است. اعتراف به این مسئله در جنس زن و پذیرش آن بهعنوان یک اصل، در چگونگی حضور او در اجتماع و در توزیع و واگذاری مسئولیتهای اجتماعی به وی و در کمیت و کیفیت آن مؤثر خواهد بود[2].
بنابراین، براساس این اصل در اسلام، اموری نظیر جنگیدن در میدان نبرد و فرماندهیجنگ که نیازمند قوت قلب و خشونت است و با روحیهی احساسی و عاطفی زن تناسب ندارد، به وی واگذار نخواهد شد[3].
[1]. حسینی سید هادی، کتاب زن، ص430.
[2]. حکیمپور محمد، حقوق ن در کشاکش سنت و تجدد، ص142.
[3]. همان، ص142.
.: Weblog Themes By Pichak :.