سفارش تبلیغ
صبا ویژن
تاریخ : شنبه 92/4/1 | 7:9 عصر | نویسنده : علی اصغربامری

بسم رب الشهداءوالصدیقین

تنبیه بدنی دختران 

یکی از مسائل مهم و پیچیده‌ی تربیتی که اکثر پدران و مادران در آن دچار تردیدند چگونگی برخورد با آنان با کارهای نادرست دختران است، به‌طوری که بیش‌تر اوقات والدین متحیّر می‌مانند که در مقابل خطاها و کج‌روی‌های فرزندانشان و روی برتافتن آنان از توصیه‌ها و راهنمایی‌ها چه واکنشی نشان دهند. اگر در مقابل کارهای زشت و ناپسند آنان سکوت کنند کودکان بر خطاهای خود افزوده و جسارت بیش‌تری پیدا می‌کنند. و اگر عکس‌العمل نشان داده و فرزندان را تنبیه کنند چه بسا مشکلات دیگری هم بیافرینند. در این بخش، در پرتو کلام نورانی معصومین(ع) نخست به موارد منع و جواز تنبیه و سپس به بهترین راه حل‌ها در این زمینه اشاره می‌کنیم و در خاتمه به سیره‌ی معصومین(ع) نظر می‌افکنیم[1].

تربیت، امری است اختیاری که براساس آگاهی دادن استوار، و بر هدایت و ارشاد مبتنی است و به هیچ وجه با اجبار و تحمیل فشار و شدت عمل سازگار نیست. هیچ کس را به جبر و زور نمی‌توان به شیوه‌ای درست و بر مبنایی صحیح تحت تربیت قرار داد. اما نظر به ا ین‌که به مقتضای عالم ماده و خصائص نفوس، همه‌ی افراد نسبت به پذیرش مقررات اجتماعی و پپای‌بندی به اصول همزیستی یکسان نبوده و طبعاً گروهی از مردم به مقتضای خبث باطن و شرارت طبع و سرکشی نفس، از گزینش راه درست و تن دادن به قوانین ضروری زندگی اجتماعی سرباز می‌زنند، و از این رهگذر، حیات و امنیت و دین و ناموس عموم مردم به مخاطره افتاده، دست‌خوش تاخت‌وتاز کج‌روان و بداندیشان و تبه‌کاران می‌گردد، جوامع انسانی ناگزیر از به‌کارگیری برنامه‌های عملی خاصی برای به راه آوردن آنان هستند.

باز گذاردن دست تبه‌کاران و مجرمان امری است ناروا، و بی‌تفاوتی در برابر کج‌روی‌ها و انحرافات اجتماعی نیز دور از خردمندی است[2].

همیشه و در همه حال، ترغیب و تشویق، کارساز نیست. اقوام زندگی اجتماعی و تأمین امنیّت و حفظ و حراست از جان، مال، ناموس، دین و فرهنگ مردم و فراهم آوردن زمینه‌ی مناسب برای تلاش همگانی در امر خودسازی و تربیت و حرکت در مسیر کمال، مستلزم راه‌کارهای دیگری است که انذار و وعید و تنبیه از آن جمله است.

برای رام کردن نفس سرکش طبیعت و چموش و خمیره‌ی طغیان‌گر که با تشویق و نرمی تن به رعایت حقوق دیگران نمی‌دهد، به حکم عقل و خرد و فرمان شرع، ناگزیر از بیم و تهدید خواهیم بود. و در صورت ثبوت عدم کارایی وعید و انذار، تنبیه می‌تواند ابزاری مناسب برای تربیت طبایع ناسازگار با ناموس فطرت باشد.



[1]. امین‌زاده محمدرضا، تعلیم و تربیت اسلامی، ص106.

[2]. همان، ص170.