بسم رب الشهداءوالصدیقین

مفهوم تربیت

معنای لغوی: 

تربیت به‌معنای پرورش دادن و پروراندن، آداب و اخلاق را به کسی یاد دادن و نیز به‌معنی «پرورش بدن به‌وسیله‌ی انواع ورزش» است. بنابراین معنای پرورش دادن گیاهان برای رسیدن به رشد مطلوب، نوعی تربیت محسوب می‌وشد. و تربیت انسان پرورش دادن جسم و روح اوست به‌گونه‌ای که به کمال شایسته‌ی خود برسد[1].

معنای اصطلاحی:

«پروراندن و رشد دادن یا فراهم کردن زمینه‌ی رشد و شکوفایی استعدادها و به فعلیت رساندن قوای نهفته‌ی یک موجود» تربیت در انسان به‌معنای فراهم آوردن زمینه‌ی رشد و پرورش استعدادهای درونی و قوای جسمانی و روانی او برای وصول به کمال مطلوب است و این کار در واقع عملی است آگاهانه با هدف رشد دادن، ساختن، دگرگون کردن و شکوفا نمودن استعدادهای مادرزادی بشر است»[2].

تربیت از دیدگاه اسلام، ایجاد زمینه‌ی رشد در جنبه‌های مختلف عقلی، فکری، اعتقادی، اخلاقی، عاطفی، روانی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و ارائه‌ی راه درست اندیشیدن و نیکو زیستن به‌گونه‌ای که آدمی را از مرحله‌ی حیوانیت به مرتبه‌ی کامل انسانی برساند ـ می‌باشد[3].

اما در روان‌شناسی تربیتی غرب تنها بر پایه‌ی رفتار انسان و براساس تجربه‌ کند و کاو می‌شود و رفتار انسان را از دوره‌ی جنینی بررسی و ریشه‌ی روانی آن را با متدهای تجربی و علمی تحقیق می‌کند[4].