بسم رب الشهداءوالصدیقین

ارتقاء سطح منزلت و مقام انسانی زن

به یقین یکی از علت­های اصلی تشریع حکم حجاب و پوش برای زنان، حفظ جایگاه انسانی و ارتقاء سطح منزلت آنان است. زن، پیش از آنکه با ویژگی­ها و لطافت­ها و زیبایی­های زنانی زن باشد، یک انسان است. با همان کرامت، جایگاه و شخصیت انسانی خود و آن گاه که ویژگی­های ظاهری و روانی زنانة او در برابر دیگران جلوه کند تعریف کسانی که او را می­بینند چیزی نخواهد بود جز اینکه «این زن، ملعبه و موجودی است برای لذت بردن مرد». در این صورت خصوصیات انسانی زن مانند استعدادهاو قابلیت­های علمی، اجرایی و هنری، خلاقیت و تخصص و تشخص او در زیر آوای از خودنمایی­ها، جلوه­گری­ها و اظهار زینت­ها مدفون می­شود و مردان او را به عنوان موجودی که استقلال هویت نداشته و به تبع مرد و این فاجعه­ای برای زن است. به نظر مفسران، راز اصیل آفرینش زن، چیزی غیر از گرایش غریزی و اطفاء نائره شهوت خواهد بود و آن آرامش زن و مرد است و اصالت به زن داده شدهاست.[1]

در یک نگاه، پوشش برای زنان پیام­های زیر را در پی دارد:

-         زن همچون مرد یک انسان است با ویژگی­های انسانی.

-        زن دارای تشخّص و استقلال است و از این رو حکم ویژه­ای در شرع برای او تشریع شده است.

-    زن براساس اینکه «ریحانه» است نیاز به مراقبت شدید دارد زیرا به طور طبیعی جاذبه­ای بیش از مرد دارد و حجاب، نگاهبان این موجود لطیف که مظهر جمال الهی است، می­باشد.

-    زن باغبان هستی و مادر مهربان کائنات است بنابراین به عنوان مربّی بالاترین مقام را دارد و حجاب، جمال ظاهر و زیبایی­های ظار او را می­پوشاند تا زیبایی­های باطن و کمال او دیده شود.