بسم رب الشهداءوالصدیقین

فلاح و رستگاری درحجاب

فلاح و رستگاری که آرزوی دیرینه هر انسانی است و همه فعالیت­های بشر در راستای نیل به این آرزو است فلسفه فردی دیگری برای حجاب است و این را از پایان آیه شریفه نور می­یابیم که فرمود:

«وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»^[1]

و همگی به سوی خدا بازگردید ای مؤمنان شاید رستگار شوید.

پس از توصیه به حفظ نگاه و فَرج توسط بانوان و آشکار ننمودن زینت­ها مگر آن بخش از زینت­ها که آشکار است و نیز استفاده از خمار (روسری) و پشاندن شکاف پیراهن در طرف سینه (گریبان)، گلو، گردن و گوش­ها و استثناء افرادی که به زن محرم هستند و آشکار شدن زینت­ها برای آنان اشکالی ندارد و...، یک توصیة عمومی و با خطاب عام ـ نسبت به زن و مرد ـ ارائه می­شود و آن توبه است که منجر به فلاح و رستگاری می­گردد.

در واقع آیة شریفه به خلاء و اشکال موجود در حجاب زنان مدینه می­پردازد و چون مسلمانان حدّ واقعی حجاب را ادا نمی­کردند، به آنها امید داده می­شود که توبه کنید برای گناهی که انجام داده­اید تا رستگار گردید.

«لعل» به معنای شاید دربردارندة این معناست که اگر از این پس ـ بعد از نزول آیه و ابلاغ آن ـ به وظیفه عمل کنید رستگار خواهید شد و رستگاری در گرو عمل شماست نه آنکه امری قطعی برای هر فردی باشد.