بسم رب الشهداءوالصدیقین

حجاب و عفاف، ناموس و قانون خداوند

هنگامی که فطری­ بودن عفاف را بپذیریم و این که با خلقت بشر این حس نیاز به پوشش در او وجود داشته است به همان میزان که حسّ نیاز به پوشش در او وجود داشته است به همان میزان که حسّ نیاز به آب و غذا حرکت و برآوردن نیازهای جنسی بوده، این را هم باید پذیرفت که عفاف ناموس الهی است. در کتب لغت ناموس به معنای هر چیز حفظ کردی مانند وطن، زن، احکام دین و... آورده­اند و حجاب نیز چون بر حیا و عفاف که فطری است، مبتنی می­شود از نوامیس الهی محسوب شده و باید حفظ گردد. خداوند متعال براساس اهداف و مصلحت­های موجود در آفرینش بشر نعمت­هایی را به او عطا نمود که حفظ آن نعمت به خودی خود، او را به اهداف و مصلحت­ها نزدیک می­سازد.

در مجموع برای تعبیر «حجاب و عفاف ناموس خداوند است» می­توان نکات زیر را مورد توجه قرار داد:

الف) ناموس الهی حُرمت دارد و مقدس است.

ب) هر ناموسی حفظ کردنی است و ناموس الهی را باید با آگاهی و دقت بیشتر حفظ نمود.

ج) ناموس و قانون الهی را باید از منبع و سرچشمة اصلی و اصیل آن برگرفت و از بَذل­ها و شبهه­ها پرهیز نمود.

د) افزون بر حفظ ناموس الهی باید در تبیین، ترویج و تعمیق این حقیقت در جامعه کوشید و اینجاست که «امر به معروف و نهی از منکر» رخ می­نماید.

هـ) حفظ ناموس به معنای توجه به حدود و حریم و استفاده از آن در جایگاه اصلی خود است. زینت­ها، زیبایی­ها، جاذبه­های طبیعی که عطای الهی می­باشد، نعمت­های گران سنگ خداوند به بندگانش به ویژه زنان است و به کاربردن این نعمت­ها در محل خود در درجة اول وظیفة زنان می­باشد تا با حفظ خود از دیده و نگاه نامحرم به تکلیف عمل کنند و در درجة دوم به مردان مربوط می­شود تا با غیرت ـ این پاسبان درونی ـ از هجوم نگاه­های زهرآگین و شیطانی بیماران جامعه ممانعت کنند وجود زن تماماً ناموسِ مرد است و حجاب و عفاف ناموس الهی است.