هیچکس نمی تواند به اندازه خودمان ما را فریب دهد .      

خدایا !

خدایا مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان، اضطرابهای بزرگ، غمهای ارجمند و حیرتهای عظیم را به روحم عطا کن . لذت ها را به بندگان حقیرت بخش و دردهای عزیز را بر جانم ریز . خدایا به من توفیق تلاش در شکست ، صبر در ناامیدی ، رفتن بی هموار، جهاد بی سلاح ، کار بی پاداش ، فداکاری در سکوت ، دین بی دنیا، مذهب بی عـوام، عـظمت بی نام، خدمت بی منان، ایمان بی ریا، تنهایی در انبوه جمعیت و دولت   . داشتن بی آنکه دوستم بدارند ، عطا کن

دیروز از هر چه بود گذشتیم و امروز از هر چه بودیم    !!!

آنجا پشت خاکریز بودیم و اینجا در پناه میز    !!!

دیروز دنبال گمنامی بودیم و امروز مواظبیم ناممان گم نشود !!!

جبهه بوی ایمان می‌داد و اینجا ایمانمان بو میدهد!!!

الهی:

نصیرمان باش تا بصیر گردیم!!!

بصیرمان کن تا از مسیر برنگردیم!!!

و آزادمان کن تا اسیر نگردیم.!!!

شهید شوشتری

شخصی درباره ازدواج دخترش باامام حسن (علیه السلام)مشورت کردحضرت فرمود:اورابه مردی باتقوا شوهرده،چراکه اگردوستش داشته باشد گرامیش داردواگراورادوست نداشته باشدبه اوظلم نمی کند.

مکارم الاخلاق ص20

امیرالمومنین علی(علیه السلام):همنشینی باهوس رانان موجب فراموشی ایمان وحاضرشدن شیطان است.

نهج البلاغه ص11

خدایا:
می ترسم که اگر به همین منوال پیش رود دیگر شعله های عشق تو در وجود من هر روز بی فروغ و بی فروغتر شود.
تاجایی که دیگر نه اشتیاقی برای پرواز داشته باشم و نه امیدی به رهایی!
پس ای خدای مهربان!
مرا از این تکرار از این یکنواختی که همه ی روزهای مرا فرا گرفته است رهایی ده !
خدایا:
به من اشتیاقی ده تا دوباره چشمانم قادر به دیدن شکوه تو در زیبایی گل ها باشد!
خدایا:
به من اشتیاقی ده که دوباره بتوانم صدای مناجات تو را از زبان چکاوک ها بشنوم!
خدایا:
به من عشقی ده که روز به روز به تو نزدیکتر شوم!

حقیقت این است که هرچه بگوییم خسته شده ایم و بریده ایم. اسلام دست از سر ما بر نمی دارد. ماباید بمانیم و کاری را که می خواهیم. انجام بدهیم. همیشه باید مشغول یک کلمه باشیم.و آن (( عشق)) است. اگر عاشقانه با کار پیش بیایی به طور قطع بریدن و عمل زدگی و خستگی برایت مفهومی پیدا نمی کند...

پسرزهراکم کم دلم ازاین وازآن سیرمی شود

باچشم مهربان توتسخیر می شود

این روزهامدام به این فکرمی کنم

درباره من وتوچه تقدیرمی شود

هرروزپشت پنجره می ایستم وبعد

اشکی که دانه دانه سرازیرمی شود

این خوابها که همسفرهرشب منند

یک روزموبه موهمه تعبیرمی شوند

از بس دلم بهانه ی آب و سراب شد

 از آب و اینه که سیاهست،خسته ام

 دیگر به تنگ آمدم و فرصتی نماند

حتی ز خستگی که تباهست،خسته ام

 آرامشی ست در تپش بی بهانه ام

 از زندگی که غرق گناهست،خسته ام