به نام خدا

مناجات علی ( ع )

یک وقت هم سراغ علی ( ع ) می‏روید ، هنگامی که از کار مردم فارغ شده‏
است . اوست و خدای خودش ، اوست و خلوتش ، اوست و راز و نیازهای‏
عاشقانه و عابدانه‏اش . ( 1 ) باز هم خوشبختانه در نهج‏البلاغه است ، آنجا
که می‏گوید : « اللهم انک انس الانسین لاولیائک » خدایا تو از هر انیسی‏
برای اولیاء خودت انیستر هستی ، یعنی با هیچ انیسی مانند تو انس‏
نمی‏گیرم ، انیس من توئی . وقتی با هر که غیر از تو هستیم ، با انیسی‏
نیستم ، تنها هستم ، فقط وقتی با تو هستم حس می‏کنم که با کسی هستم « و
احضرهم بالکفایة للمتوکلین علیک » کسانی که به تو اعتماد کنند ، می‏بینند
از هر کس دیگر حاضرتری ، برای اینکه به سراغ کسانی که به تو اعتماد
می‏کنند ، می‏روی « تشاهدهم فی »

بوده است کنار بگذاریم ، تا دین دچار این بیماری گرایش یک جانبه نشود.
ارزش عبادت را هرگز کم نگیریم .
در لحظات آخر که امام صادق ( ع ) در حال رفتن بودند ، دستور دادند همه‏
خویشان نزدیک را جمع کردند . [ سپس ] چشمهایشان را برای آخرین بار باز
کردند و یک جمله گفتند و رفتند . جمله این بود که : « لن تنال شفاعتنا
مستخفا بالصلوش » ( 1 ) شفاعت ما شامل کسی که نماز را کوچک بشمارد ،
نمی‏شود .