به نام خدا

آیا بندگى خدا، مخالف آزادى انسان ها نیست ؟
گاهى تصوّر مى شود که اگر انبیا و مذاهب آسمانى ، ما را به عبادت خدا دعوت مى کنند، این با آزادى انسان مخالف است ، امّا باید توجّه داشت که انسان به صورتى آفریده شده که نمى تواند بدون عشق و پرستش و انس و امید زندگى کند، احساس ‍ علاقه و پرستش در او نهفته است و اگر این احساس با رهبرى انبیا هدایت نشود از پرستش بت ها و اجرام آسمانى و یا پرستش انسان ها و طاغوت ها سر در مى آورد.
بنابراین ، عبودیّت و بندگى خدا یک اشباع صادقى است که جلوى اشباع هاى کاذب را مى گیرد و مسیر عشق و پرستش را از انحراف نجات مى دهد.
خلاصه این که جهان بینى الهى و ایمان به خدا ریشه فطرى دارد. یعنى در همه انسان ها نوعى احساس وابستگى به قدرتى بى نهایت موجود است ، گرچه گاهى در تشخیص آن قدرت بى نهایت - که آیا قدرت الهى است یا قدرت طبیعى - دچار لغزش ‍ مى شوند.
امّا به هر حال ، اصل احساس وابستگى هست ، بنابراین توحید که تمام جهان هستى را به قدرتى بى نهایت و با شعور وابسته مى داند، با فطرت انسانى که خود را وابسته مى داند هماهنگ است .