به نام خدا

بى تفاوتى نسبت به عبادت
حضرت على علیه السلام مى فرماید: اى انسان ! چشمت روشن ، اگر با گذشت این همه سال از عُمرت (وبا داشتن این همه استعداد، قابلیت ، امکانات ، عقل ، علم و وحى )، باز هم مثل حیوانى در چراگاهى گامى نهى و خوابى کنى .
آرى ، تمدن و تکنولوژى و پیدایش و پیشرفتِ ابزار جدید، زندگى را راحت تر کرده و رفاه و آسایش را به ارمغان آورده است ، ولى مگر کمال انسان در کسب همین رفاه مادى است ؟
اگر چنین باشد، حیوانات که در خوراک و پوشاک و مسکن و ارضاى شهوت از انسان جلوترند!
در خوراک بهتر و بیشتر و راحت تر مى خورند و نیازى به پختن و آماده کردن ندارند!
در پوشاک ، دوختن و شستن و اطو کردن ندارند!
در شهوت ، بدون گرفتارى و مشکلى ، خود را ارضاء مى کنند.
در تاءمین مسکن ، چه بسا پرندگان و حشراتى که تکنیک آنها در ساختِ لانه و آشیانه ، انسان را به تعجّب وامى دارد.
اصولا آیا این پیشرفتِ تکنولوژى ، موجب رشد انسانیّت هم شده است ؟
آیا فسادهاى فردى و اجتماعى کم شده است ؟
آیا این آسایش ، آرامش هم آورده است ؟
به هر حال همانگونه که اگر دستِ انسان را در دستِ رهبران معصوم و عادل نگذاریم ، به انسانیّت ظلم شده است ، اگر دل انسان هم با خدا گره نخورد به مقام انسانیّت توهین شده است .