باسمه تعالی

ما و اسلام

به طوری که تاریخ شهادت می‏دهد ، ما ایرانیان در طول زندگانی چندین‏
هزار ساله خود با اقوام و ملل گوناگون عالم ، به اقتضای عوامل تاریخی ،
گاهی روابط دوستانه و گاهی روابط خصمانه داشته‏ایم . یک سلسله افکار و
عقاید در اثر این روابط از دیگران به ما رسیده است ، همچنانکه ما نیز به‏
نوبه خود در افکار و عقاید دیگران تأثیر کرده‏ایم . هر جا که پای قومیت و
ملیت دیگران به میان آمده مقاومت کرده و در ملیت دیگران هضم نشده‏ایم ،
و در عین اینکه به ملیت خود علاقه‏مند بوده‏ایم این علاقه‏مندی زیاد تعصب‏
آمیز و کور کورانه نبوده و سبب کور باطنی ما نگشته است تا ما را از
حقیقت دور نگاه دارد و قوه تمیز را از ما بگیرد و در ما عناد و دشمنی‏
نسبت به حقایق به وجود آورد .
از ابتدای دوره هخامنشی که تمام ایران کنونی به اضافه قسمتهایی از
کشورهای همسایه ، تحت یک فرمان در آمد تقریبا دو هزار و پانصد سال‏
می‏گذرد از این بیست و پنج قرن ، نزدیک چهارده قرن آن را ، ما با اسلام‏
به سر برده‏ایم و این دین در متن زندگی ما وارد و جزء زندگی ما بوده است‏
، با آداب این دین کام اطفال خود را برداشته‏ایم ، با آداب این دین‏
زندگی کرده‏ایم ، با آداب این دین خدای یگانه را پرستیده‏ایم ، با آداب‏
این دین مرده‏های خود را به خاک سپرده‏ایم تاریخ ما ، ادبیات ما ، سیاست‏
ما ، قضاوت و دادگستری ما ، فرهنگ و تمدن ما ، شؤون