بسم رب الشهداءوالصدیقین

ابراز شادی از دیدار مسلمانان

پیامبر^(ص) هر گاه یاران خود را می‌دید با تبسم خرسندی خود را از دیدن ایشان ابراز می‌کرد. او را فردی متبسم گفته‌اند[1]. جریر بن عبدالله می‌گوید: «ما رآنی رسول‌الله(ص) مذ أسلمت الا تبسم فی وجهی»: «از هنگامی که اسلام آوردم رسول خدا را ندیدم مگر آن‌که به رویم تبسم می‌کرد»[2]. هنگامی که جعفر بن ابی‌طالب برای مهاجرت به‌سوی حبشه حرکت می‌کرد پیامبر^(ص) او را همراهی فرمود و برای او دعا کرد[3]. پس از چند سال که از آن سرزمین بازگشت، پیامبر به استقبال او رفت و او را بوسید. حضرت از بازگشت او که مصادف با پیروزی مسلمین در خیبر بود، آن‌قدر خوش‌حال شد که فرمود: ‌«نمی‌دانم آیا از پیروزی خیبر خوش‌حال باشم یا برای آمدن جعفر»[4].