بسم رب الشهداءوالصدیقین

آموزش قرآن 

قرآن، آخرین کتاب آسمانی است که تمام قوانین هدایت و سعادت انسان‌ها را دربردارد. قرآن سفره‌ی گسترده‌ و غذای آسمانی و گنجینه‌ی حقایق و اسرار الهی است. قرآن بهار د‌ل‌های خزان‌زده و مایه‌ی طراوت اندیشه‌های افسرده و راکد است. قرآن شفای دل‌ها و ریسمان الهی است و هر کس به آن چنگ زند نجات یابد و هر کس آن‌ را رها کند هلاک گردد، از این رو رسول خدا(ص)، بسیار به قرآن اهتمام می‌ورزید و خلق و خویش تجلّی معارف قرآن بود. ائمه‌ی طاهرین(ع) نیز علاوه بر این‌که خود به قرآن عنایت بسیار داشتند فرزندان خود را با قرائت، حفظ و آموزش قرآن و عمل به آن، تشویق و توصیه می‌کردند و آموزش قرآن را یکی از حقوق مسلّم فرزند بر گردن والدین می‌دانستند[1].

آموزش این کتاب آسمانی، از حقوق مسلم فرزندان است که پدران و مادران باید از عهده‌ی آن برآیند و آنان را با قرآن آشنا سازند.

رسول خدا(ص) می‌فرماید: «حَقّ الوَلَدِ عَلَی والِدِهِ أن یُحِْنَ إسمَهُ... و یُعَلِّمهُ الکتاب»[2]: «حق فرزند بر پدر آن است که به او قرآن بیاموزد».

امام صادق(ع) می‌فرماید: «عَلِّمُوا أولادکُمْ یس فبإنَّهَا رَیْحانَةُ الْقُرآن»: «به فرزندانتان سوره‌ی یس را بیاموزید که او گل باغ قرآن است»[3].