بسم رب الشهداءوالصدیقین

آموزش دین و آموزش عملی احکام 

آگاهی‌های دینی درست و متناسب با نیازهای دختران، نقش مهمی در سرنوشت آینده‌ی آنان ایفا می‌کند؛ زیرا اساس انسان را فکر و فرهنگ او می‌سازد و ا گر این فکر و فرهنگ، مبتنی بر آگاهی‌های مستند و مستدل دینی باشد، زندگی جهت دینی و الهی پیدا می‌کند. از این رو، تعلیم مسائل دینی و احکام مذهبی به دختران، در روشن‌گری ذهن آن و ایجاد علاقه به امور دینی و استواری در دین‌داری بسیار حائز اهمیت است، به هر حال آموزش دین را دست کم نگیریم، مبادا دخترانمان را که برای بهشت آفریده شده‌اند، با سهل‌انگاری در آموزش مسائل دینی، با دست خودمان از مسیر بهشت دور و طعمه‌ی جهنم سازیم[1].

ابن عباس از پیامبر(ص) چنین روایت می‌کند: «إفْتَحُوا عَلی صِبْیانِکُم أوّلَ کَلِمَةٍ لا إلهَ إلاّ الله»: «اولین کلمه‌ای که بر زبان فرزند می‌گذارید لا إله إلاّ الله باشد[2].

پس از آموزش خلاصه‌ای از معارف اسلامی به زبان ساده و به‌تدریج فرزندان را عملاً با احکام وسائل شرعی آشنا ساخت؛ بدین معنا که پیش چشم آنان شیوه‌ی عملی به احکام را به‌طور ملموس نشان دهیم تا در راه فراگیری احکام، دچار شک و شبهه نشوند؛ به‌عنوان مثال، به وضو اشاره می‌کنیم، در این باره باید در آغاز طرز صحیح وضو گرفتن را به دختر یاد داد، سپس عملاً این کار را انجام می‌دهیم و از او می‌خواهیم که با دقت نگاه کند و گاهی نیز بر وضو گرفتن او را نظاره می‌کنیم، طبیعی است که جنبه‌ی آموزشی شیوه‌ی عملی و بصری بسیار مؤثرتر و پرجاذبه‌تر از شیوه‌ی گفتاری صرف است»[3].

روزی پیامبر اکرم(ص) با دیدن بعضی از کودکان فرمود:‌«وای به حال کودکان آخر زمان از دست پدرانشان!» عرض شد: «یا رسول‌الله! از پدران مشرک آن‌ها؟» فرمود: «نه از پدران مسلمانشان که چیزی از فرائض مذهبی را به آنان نمی‌آ»وزند، و اگر فرزندان بخواهند در صدد آموزش مسائل دینی باشند، آنان را از این امر بازمی‌دارند و تنها به این دل خوشند که فرزندانشان بهره‌ی ناچیزی از دنیا به‌دست آورند. من از این قبیل پدران بیزارم و آنان نیز از من بیزارند»[4].