به نام خدا

روح وعید و تهدید الهى

ترس از غیر خدا عذاب و ترس از خدا رحمت است. امیرالمؤمنین (علیه افضل صلوات المصلین) مى‏فرماید:

«اذا خفت الخالق، فررت الیه‏»، «اذا خفت المخلوق، فررت منه‏» ⁽³⁹⁾

فرق ترس از خدا با ترس از غیر خدا این است که اگر از غیر خدا ترسیدید، از آن فرار مى‏کنید; مثلا انسان از مار و عقرب مى‏ترسد و از آنها فرار مى‏کند یا از افراد شرور مى‏هراسد و از آنها فاصله مى‏گیرد، ولى وقتى از خدا بترسد، فاصله خود با خدا را کم مى‏کند و به او نزدیک مى‏شود تا مشکلش را حل کند و این ترس، رحمت است.

با این بیان، روشن مى‏شود که درون تهدید و وعید الهى وعده است; چون اگر انسان بر اثر وعید الهى هراسناک شود، به خدا نزدیک مى‏شود. درون هر قهرى، مهرى تنیده شده، مانند این که، کودک وقتى از پدر یا مادر تهدیدى مى‏شنود خود را به آنان نزدیک مى‏کند تا از گزند آن تهدید، مصون باشد پس درون تهدید پدر و مادر، وعده و جاذبه نهفته است. در درون دافعه‏هاى الهى نیز، جاذبه، تزریق شده و فقط روکشى از دافعه و تهدید دارد و گرنه گوهر فرمان خدا وعده و جاذبه است نه وعید و دافعه. از این جهت، گفته شده است:

«یا من سبقت رحمته غضبه‏» ⁽⁴⁰⁾

اى کسى که لطف و رحمتش بر غضبش سبقت گرفته است. طبیب که داروى تلخ مى‏دهد، در درون داروى تلخ، شفاى شیرین هست، براى آن که طبیب، کارى جز درمان و شفا بخشیدن ندارد. بنابراین، در درون قهر طبیب مهربان، مهر تنیده شده. پس وعده‏ها و جاذبه‏هاى الهى اصل، و وعیدها و دافعه‏ها فرع است.

منبع:اخلاق درقران