به نام خدا

شرط ریاست

کسى که در درون خود به مقام ریاست رسیده، مجاز است که خود را براى ریاست‏بیرون عرضه کند. این شرط در موارد گوناگون، در تعبیرات دینى ما آمده است که اگر کسى مى‏خواهد امام جماعت‏شود، نخست‏باید ببیند بین خود و خداى خود «ذنب مطالب‏» دارد یا نه؟ اگر دارد، اقدام نکند!

در زمینه تجلیل از معلم نیز، در بیانات نورانى امیرالمؤمنین (علیه السلام) آمده است که:

«و معلم نفسه و مؤدبها احق بالاجلال من معلم الناس و مؤدبهم‏» ⁽¹³⁾

باید از کسى که قبل از دیگران، خودش را تربیت کرده، بیشتر تجلیل کنیم; زیرا همان ادب او آموزنده افراد فراوانى است:

«و جعلنا له نورا یمشى به فى الناس‏» ⁽¹⁴⁾

حرکت او در جامعه ادب و هنر مى‏آموزد.

آن کس که مى‏خواهد ریاست جامعه‏اى را بپذیرد، حتما باید بکوشد قبل از ریاست جامعه، در درون خود ریاست‏بر همه قوا را فراهم کند در بخشهاى ادراکى بر وهم و خیال، و در بخشهاى تحریکى بر شهوت و غضب فرمانروا باشد.

امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود:

«اگر من بخواهم، عسل مصفا و گندمهاى خالص و حلال از دسترنج‏خود فراهم کنم، مى‏توانم، ولى نمى‏خواهم‏».

آنگاه فرمود:

«این راهى نیست که شما بتوانید آن را طى کنید» ⁽¹⁵⁾

ما هم آن را از خود و دیگران توقع نداریم ولى باید بکوشیم تا نخست‏خودمان آن راه را طى کنیم و دست ما به حرام، دراز نشود.