به نام خدا

نظام اسلامى در سایه اخلاق

در نظام اسلامى، همان طور که در صیانت و اخلاق اسلامى معیار، نان و گوشت و ... نیست‏بلکه فضایل اخلاقى است، در جذب و جلب اعتماد مردم هم معیار، مسائل اخلاقى است.

در یکى از بیانات امیرالمؤمنین (علیه السلام) آمده است:

«قلوب الرعیة خزائن راعیها فما اودع فیها او زرع فیها من خیر او شر وجدها» ⁽⁵⁾

مسئولین در نظام اسلامى با دلهاى مردم، سر و کار دارند و دلهاى آنان مزرعه مسئولین است. هر کسى در هر مزرعه‏اى هرچه کشت، درو مى‏کند. مردم سختیها را تحمل مى‏کنند ولى ظلم، رشوه و بداخلاقى را تحمل نمى‏کنند.

حضرت على (علیه السلام) مى‏فرماید:

«یستدل على ادبار الدول باربعة‏»

یعنى اگر انسان خواست‏ببیند نظامى مى‏ماند یا سقوط مى‏کند، چهار معیار را باید بررسى کند: اگر خداى ناکرده این چهار چیز در نظامى وجود داشت، آن نظام سقوط مى‏کند و اگر نبود، براى همیشه مى‏ماند. این چهار معیار، عبارتند از:

«تضییع الاصول، و التمسک بالغرور، و تاخیر الافاضل و تقدیم الاراذل‏» ⁽⁶⁾

یعنى، اگر اصول ارزشى واخلاقى ضایع گردد، ظلم جایگزین عدل و خیانت، جایگزین امانت و انسان، مغرور شود; افراد حزب اللهى، امین، لایق و با تجربه، منزوى گردند و اشخاص رذل، بدسابقه، بد اخلاق و سست اعتقاد مصدر کار قرار گیرند، در آن صورت مى‏توان نتیجه گرفت که سقوط مى‏کند.

حال براى اصلاح و حفظ نظام اسلامى خود باید خودمان را اصلاح و حفظ کنیم، به طورى که مسائل ارزشى در تدوین و تهیه برنامه‏ها کاملا ملحوظ گردد و رعایت‏حقوق مجریان فاضل و تقدیم آنان در مقام اجرا بر دیگران، محفوظ باشد.