به نام خدا

معجزه ای غیر از قرآن

آیا پیامبر اسلام غیر از قرآن معجزه ای نداشته است ؟ این مطلب گذشته‏
از اینکه از نظر تاریخ و سنت و حدیث متواتر غیر قابل قبول است ، خلاف‏
نص قرآن کریم است . شق القمر در خود قرآن

که واقعا تردید دارند و دنبال دلیل و برهان و بینه می‏گردند ، نیست این‏
آیات و آیه 50 سوره عنکبوت ( 1 ) منطق خاص مشکران را در معجزه خواهی و
منطق خاص قرآن را در فلسفه معجزه پیامبران روشن می‏کند .
در آیات 90 - 93 سوره اسراء سخن مشرکان اینچنین آغاز می‏شود : "
« لن نؤمن لک حتی تفجر لنا ». . . "
یعنی ما به سود تو به تو نمی‏گرویم و وارد گروه و دار و دسته تو نمی‏شویم‏
، مگر آنکه تو " به سود ما " در مقابل ، در این سرزمین خشک مکه چشمه‏
ای از زمین جاری سازی ( یعنی یک معامله ) ، یا باغی پر درخت که در آن‏
نهرها جاری باشد ، یا خانه ای پر از طلا داشته باشی که ما هم از آنها
استفاده کنیم ( یعنی باز هم یک معامله ) ، یا پاره ای از آسمان را
آنچنانکه خود می‏پنداری در قیامت چنین خواهد شد بر ما بیفکنی ( یعنی‏
عذاب و مرگ و پایان کار نه معجزه ) ، یا خدا و فرشتگان را نزد ما احضار
کنی ، یا به آسمان بر شوی و برای ما و به نام و افتخار ما نامه خصوصی‏
بیاوری ( باز هم یک معامله اما نه پولی ، بلکه عنوانی و تفاخری ، بدون‏
توجه به محال بودن موضوع ) .
مشرکان نگفتند : " لن نؤمن بک " که به معنی این است که تا فلان‏
معجزه را نکنی به تو ایمان نمی‏آوریم ، گفتند : " « لن نؤمن لک »" که‏
به معنی این است که به سود تو به گروه تو ملحق نمی‏شویم ، یعنی یک تصدیق‏
مصلحتی ، یک خرید و فروش عقیده فرق است میان " آمن به " و " آمن له‏
" علمای اصول فقه در مورد آیه 61 سوره توبه که
درباره رسول اکرم می‏فرماید : " « یؤمن بالله و یؤمن للمؤمنین »" همین‏
نکته لطیف را استنباط کرده اند بعلاوه آنچه را که در مقابل این تایید و
تصدیق مصلحتی تقاضا کرده بودند با تعبیر " « تفجر لنا من الارض ینبوعا
" ادا کرده اند ، یعنی به سود ما چشمه ای جاری سازی معلوم است که این‏
" مزد " خواهی است نه " بینه " خواهی و دلیل خواهی و معجزه خواهی‏
پیغمبر آمده مؤمن واقعی بسازد نه اینکه به بهای معجزه رای و عقیده بخرد .
خود نویسنده محترم می‏نویسد که به پیغمبر می‏گفتند : " اگر تو پیغمبری ،
قیمت کالاها را از پیش به ما بگو تا در تجارتمان سود بریم " واضح است‏
که این ، معجزه خواهی یعنی بینه خواهی برای کشف حقیقت نیست ، وسیله‏
قراردادن پیغمبر است برای پول درآوردن بدیهی است که پاسخ پیغمبر این‏
است که اگر خدا مرا به غیب ( برای چنین منظورهایی ) آگاه می‏کرد ، آن را
وسیله برای کارهای دنیایی خودم قرار می‏دادم ، ولی معجزه و غیب وسیله این‏
کارها نیست ، من پیامبرم و نوید دهنده و بیم دهنده .
مشرکان می‏پنداشتند معجزه امری است در اختیار پیامبر ، هر ساعتی که‏
بخواهد و هر طور بخواهد و برای هر منظوری بخواهد ، معجزه می‏کند این بود
که از او چشمه جاری کردن ، خانه طلا داشتن ، قیمتها را پیشاپیش خبر دادن‏
می‏خواستند در صورتی که معجزه مثل خود وحی است ، به آن طرف وابسته است‏
نه به این طرف همان طور که وحی تابع میل پیغمبر نیست ، جریانی است از
آن سو که پیغمبر را تحت تاثیر قرار می‏دهد ، معجزه نیز جریانی است از آن‏
سو که اراده پیغمبر را تحت تاثیر قرار می‏دهد و به دست او جاری می‏شود
این است معنی اینکه وحی " باذن الله " است ،